SKÁLD.IS

TVÆR NÝJAR LJÓÐABÆKUR frá Skriðu

Bókaútgáfan Skriða sendir í haust frá sér tvær nýjar ljóðabækur: Næturlýs eftir Sigurbjörgu Friðriksdóttur og Spádómur fúleggsins eftir Birtu Ósmann Þórhallsdóttur.

Eins og fyrri bækur Skriðu eru nýju ljóðabækurnar í litlu, einföldu og fallegu broti. Innsíðurnar eru fölbleikar og ytra borðið í dekkri bleikum lit. Í öllum bókum Skriðu er silkistrengur sem nota má sem bókamerki. Þetta er fallegt handverk.

Næturlýs er þriðja ljóðabók Sigurbjargar Friðriksdóttur sem áður hefur sent frá sér bækurnar Gáttatif (2016) og Vínbláar varir (2019). Nýju ljóð Sigurbjargar eru myndræn og meitluð, ort er um tilfinningar og mörg ljóðanna sækja líkingar og myndhverfingar til úthafsins og fugla, spanna víðáttuna frá fjöru til himins. Víða má finna sterkar myndir, eins og til dæmis í þessum erindum:

öldulogar úthafsins

teygja sig til þarans

sem liggur dauður í 

fjöruborðinu

 

á sandinum 

hafmeyjuslör

 

skaddaður krabbi

krafsar sig áfram

 

grátgargandi fuglaský

steypir sér í 

höfuðátt

Spádómur fúleggsins er fyrsta ljóðabók Birtu Ósmann Þórhallsdóttur en 2019 gaf hún út örsagnasafnið Einsamræður og einnig átti hún ljóð í bókinni Tímaskekkjur (2016). Ljóðin í Spádómi fúleggsins eru fjölbreytileg og leikur Birta sér til að mynda með formið á myndrænan hátt í sumum þeirra. Líkt og Sigurbjörg Friðriksdóttir sækir Birta líka til úthafsins og fjörunnar, sem og til fugla og himins, í sínu myndmáli og væri gaman að pæla sérstaklega í þeirri staðreynd - og mætti reyndar tengja þær pælingar við mörg fleiri ljóðskáld. Titill bókar Birtu er sérlega skemmtilegur og mörg ljóðanna eru frumleg og hressileg. Sum ljóðanna mega kallast prósaljóð og eftirfarandi ljóð er sérlega vel heppnað og sýnir ágætlega þau einkenni á ljóðum Birtu sem nefnd hafa verið hér að ofan:

Hafið glitrar eins og í því brenni þúsund

litlar stjörnur og í miðju stjörnuhafi blása

þrír hvalir. Sporðar þeirra og bak sindra 

þegar þeir skella á haffletinum með miklum 

hvelli sem berst til mín, stundum með svo

miklum látum að halda mætti að byggingar-

krani hafi hrunið. Stór hópur æðarfugla

vaggar sér og fer yfir stöðu mála áður en 

haustið grípur fram fyrir hendurnar á sumri

og himbrimapar í rómantískri siglingu synda

í sólarátt. Býflugurnar fara frá einum fífli

til annars, staldra stutt við á hverjum stað.

Húsflugur njóta fyrstu daga en jafnframt

þeirra síðustu sinnar stuttu ævi, fljúga hratt 

og suða því tíminn er naumur. Ég ligg undir

álfakletti, horfi til hafs, bíð eftir að fá að 

vefja manninn sem ég elska örmum og segja

honum að hann sé mér allt.