Guðrún Steinþórsdóttir∙19. júlí 2021
LJÓÐ VIKUNNAR - „draumarnir skref/ og skrefin draumur“
Björk Þorgrímsdóttir sendi nýlega frá sér sína þriðju ljóðabók sem ber titilinn Hún sem stráir augum. Ljóðin sem þar er að finna eru bæði myndræn og fáguð. Björk nálgast tungumálið á skemmtilegan og frjóan hátt en í viðtali við Egil Helgason í Kiljunni, um ljóðabókina, ræðir hún meðal annars hvernig hún vill nota orðin í skáldskapnum:
Það er svo dásamlegt [að fara handan við orðin], það er það sem mig langar að gera [...]. Við notum tungumálið, við notum orð, en þau eru svo miklu meira, maður þarf að fara varlega með þau líka, en það má leika sér.
Björk leikur sér svo sannarlega með tungumálið á áhugaverðan máta því hún dregur upp óvæntar myndir í ljóðunum og beitir auk þess frumlegum og snjöllum líkingum sem koma ímyndunarafli lesandans gjarnan á flug. Ljóðin eru margræð, oft draumkennd og dulúðleg, og því er líklegt að lesendur sjái og skynji eitthvað nýtt í hverri lestrarheimsókn.
Hér að neðan má lesa tvö ljóð úr ljóðabókinni:
Satt
vangi og saltvatn
sjór og bátur
en hvernig get ég orðið steinn?
ég er orð
þreytt og sá sem getur leyst gátuna
fær að sitja gegnt mér
þar sem ég svitna perlum
og þú mátt tína þær upp
borða, setja í augun, skreyta með
þú
túlkun tunga sjávardýr
við sitjum í sitthvorum stólnum
ég í náttkjól sem amma gaf mér
þú í sjálfum þér
og perlurnar sem þekja gólfið
ljóma svo fallega kyrrt
ég gleymi mér í kyrrð þeirra
ég gleymi mér stöðugt
ég gleymi mér
Gagnsæ (hvernig ég vex til himna)
ég breiði vængina út og kem mér upp leiðakerfi
í rugluðum sjó
hrár þráður
gegnum lófann, næstum því líflína
moldarhaf
útrunnin sólblóm
inná milli ljósborga
blindur söngur
draumarnir skref
og skrefin draumur
kannski margfaldast vængirnir?
Í gluggunum speglast ég
í loftinu er ég ekki til