Arnfríður / Kristrún
Arnfríður Jónatansdóttir var hæfileikarík skáldkona sem sendi einungis frá sér eina ljóðabók um ævina. Hún fékkst við nýjungar í ljóðagerð á sama tíma og hin svokölluðu „atómskáld“ en ljóðabókin Þröskuldur hússins er þjöl kom út árið 1958, á hápunkti formbyltingarinnar í íslenskri ljóðagerð.
Það nægði reyndar ekki til að hún væri talin með í hópi atómskáldanna og nafni hennar bregður aldrei fyrir í umræðu um formbyltingarskáldin.
Ljóð hennar bera þó sömu einkenni og ljóð karlkyns formbyltingarskálda, svo sem lausbeislað form, samþjöppun í máli og frjálsleg og óheft tengsl myndmáls.
Skáldkonan Kristrún Guðmundsdóttir (f. 1953), Suðurnesjakona með rætur norður í Þingeyjarsýslu, tileinkar Arnfríði samnefnt ljóð í bókinni Sólarkaffi sem kom út 2019, sama ár og bók Arnfríðar var endurútgefin.
Arnfríður
Blámöttluð bylgja hefur borið hana á þann stað
sem engin útgönguleið er lengur
hvar sem hún fer mótar fyrir örk
með gíraffa og apaketti
innanborðs er hún það sem vantar
mitt úti á firði syndir marbendill og hlær
birtan skær kveikir í henni skarpa löngun heim -
þar sem þröskuldur hússins er þjöl