Ferðaljóð eftir Jóhönnu Kristjónsdóttur
Ljóð dagsins er eftir Jóhönnu Kristjónsdóttur og birtist það í ljóðabókinni Á leið til Timbúktú: ferðaljóð sem kom út árið 1996. Frekari upplýsingar um Jóhönnu má nálgast í Skáldatalinu.
LÍBANON
Kalysnikov kynslóðin
ég hitti Jacques á kaffihúsi
sætur strákur liðlega tvítugur
„Við krakkarnir söfnuðum
líkamsleifum og
röðuðum þeim saman
stundum urðu þetta ágætis lík
við fengum nokkrar lírur fyrir
og gátum keypt brauð þegar vopnahlé var gert
annað veifið
þá þyrptust allir út á götur
settust á kaffihúsin
töluðu hástöfum saman
og í mesta bróðerni
enginn orðaði stríðið
við erum svoleiðis Líbanir
við látum eins og ekkert sé.“
þetta sagði Jacques
hann var fimm ára þegar allt fór í háaloft
í þessari sælu borg
París Miðaustulanda
gullmarkaðurinn heimsfrægur
allir svo hrifnir af Líbanon
svo siðfágað með öll frönsku áhrifin
þar bjuggu menn í sátt og samlyndi
hvað sem trúarbrögðum leið
sannkallað fyrirmyndarríki
glæsilegar villur og fín hótel
og banki í öðruhverju húsi
ferðamenn í hópum að skemmta sér
útsýni til gróinna fjalla
Jacques man þetta ekki
hann man ekki annað en stríð
„Það var hvunndagurinn,
þó við færum í þykjustuleik inn á milli
við vissum að skothríð og loftárásir byrjuðu fyrr en síðar
en núna
þegar friðurinn er til frambúðar
vantar mig festu
tilgang
ég eignaðist byssu tíu ára
skaut tvo
þeir voru að nauðga systur minni
þá skipti ég máli
núna
er ekkert að gera
nema vafra um með vinum mínum
það var enginn tími fyrir skóla eins og þú skilur
ég veit ekki af hverju þetta stríð var
enginn skýrði það út fyrir mér
og ég skil heldur ekki
friðinn
eða hvernig við eigum að lifa við hann
við vinirnir erum svalir
við gætum hugsað okkur að drepa menn
raða svo bútunum saman
og endurlifa bernskuna.“
Myndin er sótt á mbl.is.