Steinunn Inga Óttarsdóttir∙ 6. ágúst 2019
Sokkar dauðans
![](http://skald.is/rails/active_storage/blobs/eyJfcmFpbHMiOnsibWVzc2FnZSI6IkJBaHBBcXNIIiwiZXhwIjpudWxsLCJwdXIiOiJibG9iX2lkIn19--c089c5761f0916f5bc898d017acaf9204cb55aba/4fc0b3_e68c940599ef4e0cb488e0c0f979c35b~mv2.jpg)
Guðrún Hannesdóttir orti svo listilega um dauðann:
ég lofaði dauðanum
að prjóna á hann sokka
tæki hann mig auma
úr táradal þessum
en það gerði hann ekki
skömmin sú arna
greip bara með sér
þá glöðu og ríku
– gerpið atarna
skeytti hvorki
um skömm né sóma
tók lukkunnar börn
í lífsins blóma
skildi mig eftir
skarn allra barna
í dimmu horni
– fanturinn svorni
hvað geri ég nú?
hvers á ég að gjalda?
gráta mun ég
þurrum tárum
þó sokkalaus skeinist hann
um veröld sárkalda
– um aldir alda!
(ort út frá fornri hálfkæringsvísu með kúnstugu rími)