![](https://skald.is/rails/active_storage/representations/eyJfcmFpbHMiOnsibWVzc2FnZSI6IkJBaHBBckFOIiwiZXhwIjpudWxsLCJwdXIiOiJibG9iX2lkIn19--cfb2a27882bb47f5c443e64af10025dd069bfed1/eyJfcmFpbHMiOnsibWVzc2FnZSI6IkJBaDdDem9VYzJGdGNHeHBibWRmWm1GamRHOXlTU0lLTkRveU9qQUdPZ1pGVkRvTWNYVmhiR2wwZVdsYU9ncHpkSEpwY0ZRNkRtbHVkR1Z5YkdGalpVa2lDVXBRUlVjR093WlVPZzlqYjJ4dmNuTndZV05sU1NJSmMxSkhRZ1k3QmxRNkRHTnZiblpsY25SSklnaHFjR2NHT3daVSIsImV4cCI6bnVsbCwicHVyIjoidmFyaWF0aW9uIn19--ab11f33cd0e3125b70ad0873c3efbc7224ec12c0/SKuggamynd.png)
Steinvör Sighvatsdóttir
Í Skáldatali Eddu eftir Snorra Sturluson er Steinvör, húsfreyja á Keldum á Rangarárvöllum (d. 17. október 1271) nefnd en hún var bróðurdóttir Snorra; dóttir Sighvats á Grund og Halldóru Tumadóttur Kolbeinssonar. Hennar er víða getið í heimildum og í Íslendingasögu eftir Sturlu Þórðarson er hennar getið að góðu einu. Af skörungsskap hennar fara þar margar sögur og hafði hún örlög þjóðarinnar eitt sinn í hendi sér og hvikaði hvergi.
Hálf draumvísa er tilfærð eftir Steinvöru, annar kveðskapur er týndur. Talið er að hún hafi samið lofkvæði um Gaut á Mel, sem var vinur Hákonar gamla, Noregskonungs en það mun glatað.
Fyrir Örlygsstaðabardaga dreymir Steinvöru að hún þykist stödd úti og komin í eyðitröð þar sem hún sér mannshöfuð liggja á garði og kvað:
Heimild:
Guðrún P Helgadóttir 1995. Skáldkonur fyrri alda.