SKÁLD.IS

STÆKKANDI SKÁLDATAL: ÓLAFÍA ÁRNADÓTTIR

Í Skáldatalinu hér á Skáld.is eru núna færslur um 439 skáldkonur og margar fleiri færslur eru þegar í vinnslu og bíða birtingar. Þá hefur ritstjórn tekið saman lista yfir miklu fleiri konur sem eftir á að vinna færslur um, en það getur verið ærin vinna að finna upplýsingar um konur sem gefið hafa út frumsamdar bækur sem fáir, ef nokkur, kannast við í dag. Svo bætast að sjálfsögðu við nýir höfundar á hverju ári. Eina skilyrðið sem kona þarf að uppfylla til að komast í Skáldatalið er að hafa gefið út að minnsta kosti eina bók. Skáld.is ítrekar að allar ábendingar um skáldkonur sem vantar í Skáldatalið eru vel þegnar og einnig er vel þegið ef slíkum ábendingum fylgja upplýsingar um æviágrip viðkomandi kvenna og fleira sem varðar skáldskap þeirra og verk.

Nýlega bættist Ólafía Árnadóttir í Skáldatalið en hún var fædd í Bergskoti á Vatnsleysuströnd 9. júní 1899 og lést í Reykjavík 16. september 1982. Tvær ljóðabækur komu út eftir Ólafíu, Séð til sólar (1959) og Í birtu dagana (1977) en einnig birtust eftir hana ljóð og kvæði í tímaritum og blöðum.

Kveðskapur Ólafíu er margbreytilegur í formi og ljóst að hún hefur haft góð tök á margvíslegum bragarháttum. Þá má sjá að hún hefur lifað tímana tvenna og reynt miklar umbreytingar á íslensku samfélagi. Um það yrkir hún til dæmis í kvæðinu Allt breyttist sem samanstendur af mörgum erindum í ferskeyttu formi. Þar yrkir hún til að mynda um það þegar bíllinn tók við af hestinum sem helsta farartæki mannsins. Ólafía hefur greinilega mikið dálæti á hestum og mörg erindanna eru líkt og óður til reiðskjótanna góðu. Þótt hún neiti því ekki að bifreiðin auðveldaði fólki lífið á ýmsan hátt var þó ýmislegt annað sem glataðist:

Bíll þó flytji frár um grund

frækinn hal og svanna

ávallt saknar íslenzk lund

ekta góðhestanna.

 

Nánar má lesa um Ólafíu hér og við þökkum sonardóttur hennar og alnöfnu kærlega fyrir upplýsingarnar.