SKÁLD.IS

ÍSLENSKAN Á UNDANHALDI

Dagurinn í dag er afmælisdagur Maríu Bjarnadóttur skáldkonu. María var fædd árið 1896 og því eru liðin 129 ár frá fæðingu hennar. Hún fæddist að Káradalstungu í Vatnsdal í V-Húnavatnssýslu. Um hana má lesa hér: Skáld.is     

María var góður hagyrðingur og eftir hana liggur ljóðabókin ,,Haustlitir"  sem út kom árið 1964.

Með áræðni og þori gaf hún sjálf út ljóðin sín sem ekki var algengt á þessum árum og við lestur þeirra fyllumst við andtakt á fegurðinni í málinu og við velkjumst ekki í vafa um það, sem mikið er talað um nú í dag að íslenskunni fer hratt aftur. María sýnir okkur nútímabörnum hvað íslenskan er fallegt mál. Ég held því statt og stöðugt fram að með því að lesa ljóð gömlu skáldanna getum við svo vel viðhaldið okkar örmáli. Því hvet ég alla til þess að eiga svo sem eina eða fleiri ljóðabækur eftir gömlu skáldin heima við og lesa og njóta bara til þess að finna þennan mun svo ekki sé meira sagt.

Hér er ein dásamlega falleg þula um vorið

Vorþula

Þegar vorsins tíbrá tær

titrar um jökulmeyna

og aftur litla lóan slær

ljóðastenginn hreina,

og um jarðar bjartan baðm

brosið grænn hver hnjóti,

breiðir æskan ástarfaðm

yndi vorsins móti.

Dregur það okkar djúpu þrá

og drauma úr vetrar snjónum.

Lítum við upp í loftin blá

löngum fegins sjónum.

Þó við ýmsar getum geymt

gimstein vona okkar,

þá hefir okkur allar dreymt

ótal margt, sem lokkar.

Bjarma æskuvorsins við

vonirnar okkar lifa

og þarf ei nema þrastaklið

þeirra væng að bifa.

Þó við eigum alla tíð

einar fyrstu lögin,

velur æskan ár og síð

innstu og dýpstu slögin.

Lífið má aðeins litla stund

lögunum hennar þjóna,

en hjartað man að hinzta blund

hennar fögru tóna.

Ef vetur blæs á vonir manns

en vorþrá hugann lokkar,

við skulum til þess Ljómalands

líða í draumum okkar.