HÚN LÁ LENGI Á ÞESSUM LJÓÐUM EINS OG TÍTT ER UM KONUR - Elísabet Þorgeirsdóttir og árið er 1977
Árið 1977 er Elísabet Þorgeirsdóttir 22 ára. Í 19. júni, Ársriti Kvenréttindafélags Íslands, er birt viðtal við hana og fáein ljóð. Haft er eftir Elísabetu að bók sé væntanleg með haustinu og kom fyrsta ljóðabók hennar, Augað í fjallinu, út þetta sama ár.
Þetta sem núna kallast yrkingar hjá mér
Elísabet segist aldrei hafa dottið í hug að verða skáld og að ,,þetta sem núna kallast yrkingar hjá mér" fór hún að skrifa hjá sér þegar hún var sextán ára. Þá hugsaði hún ekkert um hvort þetta væri skáldskapur, hún vildi aðeins koma þessu frá sér. Þá segir Elísabet að allir ættu að skrifa niður það sem þeim býr í brjósti því það geti þetta allir.
Ástæðan fyrir því að Elísabet fór að skrifa er vegna þess að í landsprófi hafi hún í fyrsta skipti fengið kennslu í nútímaljóðlist. Þá hafi opnast henni nýr heimur. Upp frá því hafi hún farið að skrifa niður hugsanir sínar í ljóðum.
Elísabet segir að eftirlætisskáldið hennar sér Steinn Steinarr en hún sökkvi sér einnig niður í Thor Vilhjálmsson og Jóhannes úr Kötlum. Hún beri þó mesta virðingu fyrir Jakobínu Sigurðardóttur og vilji helst líkjast henni.
Eins og títt er um konur
Í viðtalinu segir að Elísabet hafi legið lengi á þessum ljóðum ,,eins og títt er um konur. Henni datt ekki í hug að aðrir gætu haft gaman af þeim." Þetta hafi hins vegar farið að kvisast út og ljóðin að hlaðast upp og því fór svo að hún las nokkur ljóð á skemmtikvöldi hjá Mími, félagi stúdenta í íslensku. Eftir það varð ekki þagað yfir þessu lengur og er bókin væntanleg, líkt og fyrr segir, með gömlum ljóðum og nýjum. Elísabet segir síðasta ljóðið hafa verið ort í vetur en ljóðabókin sé strax orðin fjarlæg henni. Ljóðin komi henni ekki eins mikið við og þau gerðu.
Ljóð Elísabetar eru sögð hreinskilin og blátt áfram. Hún segist yrkja þegar hana vanti að segja eitthvað á meðan aðrir rífist, máli, spili á hljóðfæri eða stundi íþróttir. Hún setjist aldrei niður og hugsi um hvað hún ætli að skrifa. Þetta komi ósjálfrátt og klykkir Elísabet út með orðunum að að þetta geti allir gert.
Í blaðinu eru birt fimm ljóð eftir Elísabetu og eru tvö þeirra birt hér:
