Magnea Þuríður Ingvarsdóttir∙ 9. maí 2025
VÖKUKONAN
Ljóð dagsins er úr ljóðabókinni ,,Viltu vaka" eftir skáldkonu sem fædd var árið 1916 Þórhöllu Svanholt Björgvinsdóttur frá Krossavík. Bókin komu út árið 1995 og tileinkar hún hana bróður sínum Ragnar Svanholt.
Morgunblaðið - 76. tölublað (30.03.1996) - Tímarit.is
Ljóðin eru af ýmsum toga, farið er breitt yfir sviðið. Skáldið sækir efnivið sinn úr djúpum brunni langrar ævi. Brunn sem bæst hefur í jafnt og þétt og er orðin fullur af lærdómi, visku og víðsýni. Lítum á ljóð dagsins um vökukonuna.
Vökukonan
Eigum við að svífa samaner sólin kveður bláan geim.Líða hratt á ljósum vængjumlitas um í víðum heim.Er nóttin breiðir blæju mjúkaog blika skærar stjörnur hljótt,sveimum við á svanavængjum,svífum áfram stillt og rótt.Yndislegt er úti á sænum,aldan kveður vögguljóð.Seiðir hugann söngur hennar,sindrar þögul mánans glóð.Yfir djúpið leið við leggjum,landsins birtist töfrasýn.Sindra hliðar grænar grundir,gróðurilmur berst til mín.Við líðum hér inn langan fjörðinn,lengst í fjarska eigi égöll hin breiðu borgarstræti,bíla þjóta fram um veg.Á götum úti glaumur ríkir,gjalla lúðrahljómar hátt.Æskan glöð við lífið leikur,lætur annað skipta fátt.En þegar kyrrt er orðið úti,og menn hvílast, safna þrótt,í ljósu húsi á lágri brekkulæðist vökukonan hljótt.Verkin sín hún ávallt innirein af sannri fórnarlund.Hjálpar veikum, hjúkrar særðumhennar svala líknarmund.Djúpt hér ríkir dapurleikinn,dauði og lífið heyja stríð.Vonir margar visna og deyja,vetur, sumar, ár og síð.Allt skal lúta æðra valdi,enginn móti spornað fær.Duft af jörðu til jarðar hnígur,í Jesú nafni er svefninn vær.Örlögin í ýmsum myndumeinn og sterkan tengja þátt.Æskan jafnt sem ellin þungaorpin moldu hvílir lágt.Þar fær mannleg orka enginunnið lífi nýjan þrótt.Aðeins eilíf guðleg gæskagetur lýst upp dauðans nótt.En er blærinn boðar morgunog bjarminn roðar fjöllin há,vökukonan þreytt og þögulþá til hvílu ganga má.Hún sig vefur voðum hvítum,varir hennar bærast hljótt.Ó, Drottinn gefðu vissar vonir,veikum kraft og nýjan þrótt.En hún mjúkt í örmum svefnsins,inn í borin draumaheim.Engill hvítur höfði lýturog hana vefur örmum tveim.Og hans armlög eru þrunginallt er styrkir sálarþrótt.Þaðan fær hún þrek og kraftaað þreyja næstu vökunótt.