SKÁLD.IS

HALLA EYJÓLFSDÓTTIR FÆDD 11. ÁGÚST 1866

Ljóð dagsins er eftir Höllu Eyjólfsdóttur frá Laugabóli. Þegar ljóðið er lesið reikar hugurinn aftur um aldir. Hrollur hríslast um líkamann og sorgin verður þung eins og heilt bjarg sem fjallið hefur kastað frá sér. Þannig yrkja snillingar. Við sem lesum finnum til með henni gömlu Möngu sem missti son sinn ungan og undi hvergi hvíldar eftir það.

Förukonan

 

Sundurtættir tötrar hanga

til og frá um líkamann; -

alein þannig út réð ganga

auminginn hún gamla Manga; -

 

Lítill sonur, augnayndi,

áður brosti mömmu við;

þá fanst henni leika´ í lyndi

lífið, unz hann hvarf í skyndi;

eftir það hún fann ei frið.

 

Köld og bitur sorgin svarta

sjónum hennar blasti við.

Förukonu friðlaust hjarta

fyrir engum hafði´ að kvarta.

Líknar sýndust lokuð hlið.

 

Bára mild að bergi háu

bað sinn faðm og hvíldarstað;

að eins þetta eina sáu

augun þreyttu, djúpu, bláu,

er drengir forðum dáðust að.

 

Loksins er þá líknin fengin,

legurúm við fjörustein.

Hennar fögnuð efar enginn,

er hún hittir litla drenginn;

þá verður hún aldrei ein.

 

Friðsæl munu fylgjast bæði

fagurt yfir sólarhvel,

ánægð saman una´ í næði,

æðsu náðar þiggja gæði.

Förukonan ! Farðu vel.