HLEKKUR Í ÓLÁNSKEÐJU - um Þórhildi Sveinsdóttur skáldkonu
Kveðið við mann
„Ekki get ég gert að því,
gremju til þó finni,
því stærsti hlekkur ert þú í
ólánskeðju minni.“
Þórhildur Sveinsdóttir sem orti þessa vísu fæddist 16. mars 1909 á Hóli í Svartárdal, Austur-Húnavatnssýslu. Foreldrar hennar voru hjónin Sveinn Jónsson og Vilborg Ólafsdóttir og forfeðurnir voru margir orðlagðir ljóðasmiðir. Þórhildur sendi frá sér tvær ljóðabækur, Í gær og í dag (1968) og Sól rann í hlíð, 1982 og er sú bók aukin og endurbætt frá þeirri fyrri. Æsku- og uppvaxtarárin liðu við venjuleg sveitastörf, „baðstofan var skólastofan, þar var lesið, kveðnar rímur, sagðar sögur, sungið og brugðið á leik og þar naut hagmælskan sín vel“ segir um hana í minningargrein í Morgunblaðinu.
Þórhildur er 294. skáldkonan sem bætist í skáldatalið frá upphafi hins góða framtaks hóps áhugasamra bókmenntafræðinga.
Skáldkonan orti lipurlega, m.a. þessa heilræðavísu:
„Ef þig vélar váleg frétt
vinsaðu úr af snilli.
Sumt er logið, sumt er rétt
og sumt er þar á milli.“
Þórhildur lést í Reykjavík, 7. apríl 1990 og þá var ort:
„Enginn frestur, ekkert dok,
er því ráð að lenda.
Nú eru komin leiðarlok,
langferðin á enda.“
(ÞS)
Engin mynd fannst af Þórhildi við vinnslu greinarinnar.
Meira um skáldkonuna, t.d.: https://www.huni.is/index.php?cid=13825&template=print.php.
.jpeg)